Jeseniky: Mały Dziad, Pradziad i Sokół

Jeseniky: Mały Dziad, Pradziad i Sokół 

31 lipca 2018 r.

Pradziad to najwyższa góra w mojej okolicy - 1491 m. Dobrze widziana z okolic Prudnika i świetnie komponująca się z panoramą miasta, patrząc od strony północnej. Króla Jeseników i Sudetów Wschodnich staram się zdobywać kilka razy w roku, a przynajmniej raz wędrując z domu podczas sierpniowego Rajdu Prudnik – Pradziad, Tym razem Pradziada planujemy zdobyć inną trasą, znacznie mniej popularną niż szlakiem z Karlovej Studanki przez Dolinę Bilej Opavy.

Ruszamy z miejscowości Vidly, kilka kilometrów od Karlovej Studanki. Nad wsią góruje drewniana kaplica św. Jadwigi z lat 20. XX w. aby się do niej dostać należy wspiąć się po schodach. Wkraczamy w dolinę Střední Opavy, którą biegnie niebieski szlak. Tę trasę miałem okazję pokonywać w 2015 podczas Rajdu Prudnik-Pradziad, wtedy "kręciłem" najlepszy czas, więc na podziwianie widoków nie było zbyt wiele czasu.

Gdy asfaltówka wzdłuż potoku się kończy, zaczynamy bardzo stromo wspinać się krętą ścieżką. Docieramy do Silonovej Chaty. Niby to zwykła chatka myśliwska jakich w Jesenikach wiele, ale okazała się być otwarta. W środku chata szczelna, są okiennice, czyściutko, łóżka z materacami i pościelą, piec kuchenny, narzędzia, naczynia a nawet krata piwa. Obok w komórce narąbane drewno. Na stole kartka z podziękowaniami za gościnę i trochę koron. Świetne miejsce na nocleg!

Spędzamy w chacie dość dużo czasu dalej ruszamy stromo wspinając się żółtym szlakiem "słynnym" podejściem z Jesenickiej 60 na szczyt Małego Dziada (1368 m), a stąd po chwili schodzimy do schroniska Švýcárna. Drewniana chata zwana „Szwajcarką” to najstarsze schronisko turystyczne w Wysokich Jesenikach. Jego historia sięga początku XIX w. kiedy to w tym miejscu znajdował się szałas pasterski. Większy szałas powstał w 1829 r., którym opiekował się Szwajcar, stąd nazwa obiektu. W końcu zaczęli zaglądać tu turyści i w 1887 r. zdecydowano o budowie drewnianego budynku schroniska. Odpoczywamy tutaj chwilę, przy źródle uzupełniamy wodę.

Następnie ruszamy asfaltówką na szczyt Pradziada. Na szczycie spędzamy dość dużo czasu, siedzimy obok tarasu widokowego. Nie wchodzimy do budynku restauracji i do 143 metrowej wieży. Jest bardzo ciepło, co na Pradziadzie nie często się zdarza Wieje lekki przyjemny wiatr. Widoczność dziś nie najlepsza, ale coś tam można zobaczyć. 

W końcu schodzimy ze szczytu, tak samo wracamy asfaltem do Švýcárny. Zaglądam jeszcze do miejsca, w którym stoi biskupi kamień graniczny z 1721 r. z białego kwarcytu. Znajdują się na nim herby Księstwa Nyskiego biskupów wrocławskich, Zakonu krzyżackiego z Bruntálu i Państwa velkolosińskiego. W pobliżu znajdują się także Tabulove Skały. To ładne odsłonięcia skalne, nieco zniszczone, ponieważ stąd wybierano kamień podczas budowy pierwszej kamiennej wieży widokowej na Pradziadzie w 1903 r. Kiedyś obok Tabulovych Skał biegł szlak ze Švýcárny, do dziś widoczna jest wyraźna ścieżka. Dziś w pobliżu wypasają się krowy „górskie”, może ktoś wie jak nazywają się te zwierzęta? 

Od Švýcárny wracamy niebieskim szlakiem przez Małego Dziada i Silonovą Chatę. Postanawiamy jeszcze dziś zobaczyć coś nowego. Wdrapujemy się na szczyt Sokol (1187 m). Góra znajduje się poza szlakami turystycznymi, prowadzi na nią bardzo stroma ścieżka. Na grzbiecie znajdują się Sokole Skały. Świetne odsłonięcia skalne sporych rozmiarów, ich wysokość dochodzi do 20 metrów. Roztacza się z nich piękny widok na okolicę. Miejsce super! Niestety jest już po zachodzie słońca, robi się ciemno i zdjęcia nie wychodzą już ładnie. 

Z Sokoła schodzimy w dolinę Střední Opavy i docieramy do Videl, gdzie kończymy naszą wędrówkę.

I tak wyszło nam 25 km wędrówki.